Christchurch (28-30 mrt)

We zijn in Nieuw-Zeeland aangekomen !!!!
Om 5.45 landde ons vliegtuig in Christchurch. Pas vanaf 7 uur gingen er busjes naar de stad, dus eerst maar even ontbijten op het vliegveld. Gelukkig was er welgeteld 1 eettentje. En ze waren daar ook nog zo lief om als welkom het broodje van Jesine niet te rekenen ;-)

Eenmaal midden in de stad bleken ze ook hier een openbaar-vervoerskaart te hebben. Je kon ook zonder reizen, maar dan was het wel duurder. Toch besloten om dit te doen, en de andere keren maar sportief te gaan lopen van het hostel naar het centrum en terug. Echter met Backpacks en rugtassen hadden we daar geen zin.
We zijn er ondertussen wel achter dat 5 minuten dan ons max is, haha.

Dus vanuit het centrum weer de bus gepakt naar ons hostel, dit keer een oud gevangenisgebouw, wat ze nu gebruiken als hostel.
De aankomst hier was een beetje vreemd, de receptie zou in unit "22" zitten, dus wij erheen... Deur stond open, maar binnen niemand te bekennen. Aangebeld.... nog niemand. Dan maar neerploffen op de bank daar.
Na een tijdje kwam er een meisje uit een slaapkamer, die keek ook vreemd op dat wij daar zaten, haha.
Maar zij heeft de 'hostelhouder' voor ons wakker gemaakt en we mochten gewoon meteen onze kamer in, hoewel het pas 8.00 s'ochtends was. Wel heel lekker, want we hadden in feite natuurlijk een nacht overgeslagen, dus konden nog even een paar uurtjes op bed liggen...

s'Middags toch maar Christchurch bekennen.
De eerste indruk was een beetje troosteloos. Christchurch is 2 jaar geleden getroffen door een aardbeving. En dat is nu nog steeds goed te merken.
De halve stad is afgezet met hekken, heel veel lege plekken met puin waar vroeger gebouwen hadden gestaan. Het centrum is helemaal afgesloten en er is een klein hoekje met winkels, allemaal in portocabins. Eettentjes, staan bij elkaar gegroepeerd allemaal in een soort 'patatwagens', wegen zijn afgesloten....

Het is raar om te beseffen dat een stad meer dan 2 jaar na dato nog zo erg te kampen heeft met de nasleep ervan. Bij ons zou het waarschijnlijk veel eerder weer op orde zijn, in ieder geval een eind in de richting. Hier staan bv, winkels er nog bij met kapotte ruiten en de inhoud (omgevallen) zoals op de dag van 2 jaar geleden...

Meteen even langs de tourist-informatie gelopen om te kijken wat er in de buurt te doen is en wat voor mogelijkheden van vervoer er zijn.
Hierna nog boodschappen in het centrum doen voor de komende dagen. Morgen is het Goede Vrijdag en blijkbaar is dat hier nog een belangrijkere dag dan 1e Paasdag, alles is dan gesloten.
We kochten meer dan we verwachten, wwl een beetje jammer, want we moesten ook nog ruim een half uur terug lopen naar het hostel met die 5 volle tassen ;-)
Aan de andere kant hadden we het kunnen bedenken, want je mag niets van voedsel meenemen Nieuw-Zeeland in, dus we moesten alles weer opnieuw kopen van broodbeleg tot kruiden. En daarnaast als Goede Vrijdag hier zo een feestdag is, mag er ook wel een stukje gebak en een wijntje voor ons bij. En bij het paasontbijt hoort natuurlijk een eitje en ga zo maar door, haha

Het was deze eerste dag toch best raar om in Nieuw-Zeeland te lopen.
Je was zo aan Australie gewend na 2 maanden. En nu opeens in het onbekende...
Scheelt ook dat we ons natuurlijk in eerste instantie gefocused hadden op Autralie en wat we daar allemaal wilden. Nieuw-Zeeland stond tot nu toe op een laag pitje.

De avond zelf gekookt en geklets met 2 anderen mannen uit 'ons huisje'.
En natuurlijk verder ingelezen in Nieuw-Zeeland, bedacht wat we wilden en zouden kunnen doen.
Een van de mannen was Nieuw-Zeelander en kon dus ook aardig wat tips geven.
De volgende morgen tijdens het ontbijt kwam er een meisje binnenvallen (Uit Oegstgeest, hoe toevallig). Zij was al voor langere tijd in Nieuw-Zeeland en volgens haar hadden we een goede planning gemaakt en zouden we alle hoogtepunten van het land op onze manier wel zien.

Tijdens het lopen naar het dorp hadden we al een heel ander gevoel dan de dag ervoor. We wisten hoe we zouden reizen, hoe ongeveer onze komende 2 weken eruit zouden gaan zien. Het gevoel dat we helemaal klaar waren voor Nieuw-Zeeland...
Kom maar op met dat nieuwe avontuur!

Bij de toerist-informatie ons vervoer geregeld (een pas wat met uren werkt, en waarmee je bij verschillende busmaatschappijen kan boeken) en onze eerste reis/excursie geboekt.
Nog een rondleiding gedaan in het regionaal museum (die zowaar open was op Goede Vrijdag) en de eerste dingen gehoord over het onstaan van Nieuw-Zeeland en de Maori's.

Hierna zijn we naar de 'red zone' in het centrum gelopen. Het centrum van het rampgebied.
Je wordt hier niet echt vrolijk van. Kregen een beetje het gevoel van 11 september en de Bijlmer vlak na hun ramp.
Vooral de plek waar voorheen het CTV-gebouw heeft gestaan. (Waardoor instorting de meeste doden waren gevallen). Zeer indrukwekkend. Als je al die foto's van die mensen ziet, de gedichten leest en die grote, lege, puinkavel voor je ziet. We stonden daar met tranen in onze ogen.
Er tegenover was een monument voor alle 185 overledenen. Evenzoveel stoelen, allemaal wit geschilderd, stonden daar allemaal bij elkaar....de rillen liepen over onze rug. Dat hakt er wel even in hoor!

En dan loop je verder, raak je in gesprek met Nieuw-Zeelanders van het Noordereiland die daar ook met tranen in de ogen staan. Dat je met elkaar de ellende van Christchurch deelt, ziet hoe erg het nu nog steeds getroffen is. Dan kan het zomaar gebeuren dat je daar bijna met een wildvreemde man een potje staat te janken...
Maar ook weer eens met je neus op de feiten wordt gedrukt dat het leven zeer kort kan zijn en dat we dus volop moeten genieten !!!

De volgende morgen moesten we Christchurch alweer verlaten. Om 7.30 zou onze bus gaan die ons richting Queenstown zou brengen.
Om hier te komen hadden we 2 andere bussen nodig. Dat betekende dus vroeg opstaan :-(
De dag ervoor hadden we al netjes geinformeerd welke bussen, waar en hoelaat.
Helaas bleek dit allemaal niet zo te werken, dus toch weer een fikse wandeling met onze backpacks en dat terwijl we net hadden besloten dat we dat niet langer dan 5 minuten wilden doen, haha
Gelukkig viel de tippel wel mee (zo'n 20 min) en werden we zeer vriendelijk begroet door de buschauffeur! :-)

En nu op naar de Adventure Capital of the World: Queenstown!!!

Groetjes Jesine & Inge